A życzenia od nas… złóżcie sobie sami. Dosłownie.

Nie byłybyśmy sobą, gdybyśmy z kartki świątecznej nie stworzyły zabawy, a jednocześnie zadania. Każdy powód jest dobry by uczyć się bawiąc i odwrotnie 🙂

Garść prezentowych inspiracji

Pomyślałam, że z pewnością są wśród nas  tacy, którym brakuje jeszcze prezentów. Dlatego dzisiaj chciałam Wam pokazać książki, filmy, gry, które sprawdziły się u mojej córki. Dodam tylko, że Natka jest  statystyczną 4,5 latką (czyli kocha koniki, pieski, kręcące się spódnice (tylko takie!) i oczywiście Elzę).

Na pierwszym miejscu króluje film pt.: „Kacper i Emma”. Jest to seria filmów o przedszkolakach, w których najważniejszą wartością jest przyjaźń i dobra zabawa. Do tej pory ukazały się: „Kacper i Emma – najlepsi przyjaciele”, „Kacper i Emma. Zimowe wakacje” oraz „Magiczne święta Kacpra i Emmy”.  Filmy te zdecydowanie różnią się od tych, które proponowane są dzieciom w kinach. Są to filmy w stylu „slow”, gdzie kadry następują po sobie w normalnym tempie, a nie w takim, że aż oczy bolą. Treść przeplatana jest piosenkami, podczas których dzieci potrzebujące ruchu mogą wstać i potańczyć.  Dodatkowo podczas oglądania można podziwiać norweskie widoki oraz… zajrzeć do tamtejszego  przedszkola.  Nasze egzemplarz „Magiczne święta Kacpra i Emmy” jeszcze w opakowaniu… dopiero Mikołaj wręczy w Wigilię.

Na drugim miejscu znajduje się seria książek Gen-ichiro Yagyu. Są to cztery publikacje o znaczących tytułach „Strupek”, „Pępek”, „Dziurki w nosie” i „Piersi”. Na początku Natka pokochała „Strupek”.  Bardzo dokładnie analizowała to, co usłyszała z tym co faktycznie widziała na swoim kolanie. A po przeczytaniu nigdy więcej nie zdrapała strupka  „bo przecież on chroni ranę przed bakteriami”.  Świetna książka tłumacząca proces powstawania strupka. Autor nie ucieka od używania medycznej terminologii, ale tłumaczy wszystko czytelnikowi w jasny,  obrazowy i adekwatny do wieku  sposób. Pozostałe publikacje utrzymane są w podobnej konwencji i również wzbudzają wielkie zainteresowanie.  Nasze egzemplarze obecnie zostały wypożyczone koleżance Natalki. Jeśli chcecie je podejrzeć, możecie np. tu: http://bullerbyn.com.pl/produkt/strupek/

Na trzecim miejscu są różnego rodzaju gry planszowe. Ostatnio najczęściej gramy w „Pytaki” o czym już wspominałam. Mimo jej wielkiej miłości do tej gry staram się proponować także inne warianty. Najczęściej wybiera Abecadło Brain Box. Jest to szybka gra doskonaląca pamięć i spostrzegawczość oraz koncentrację uwagi. Dodatkowo kształci umiejętność nazywania głoski w nagłosie, co jest niezbędne w nauce czytania. Celem gry jest zdobycie jak największej ilości kart w ciągu 10 minut. Gra szybka, a pytania często zaskakujące i zapewniające dużo śmiechu. Świetnie sprawdzi się i w szkole i w domu.

Polecam, Marta.

ZROL(K)OWANY MIKOŁAJ

Leniwe sobotnie popołudnie, w domu unosi się zapach pierników, słychać rozmowę telefoniczną dotyczącą ustalania świątecznego menu, nagle…

„Mamusiu co dziś porobimy?” – zapytała mała, trzyletnia Zuzia

„Zobacz ciocia zostawiła nam tu rozmaite wspaniałości więc może… Z tej rolki wyczarujemy Świętego Mikołaja?” – odpowiedziała trzydziesto… ;P mama

Pytaki – nasz nr 1!

„ Mami… opowiesz mi o swojej babci i dziadku… Mami… a opowiesz mi o swojej cioci i wujku…” takie prośby słyszę średnio dwa razy dziennie od mojej córki od czasu kiedy zaczęliśmy grać w „Pytaki”.

Jest to gra rodzinna która zdecydowanie różni się od innych gier dostępnych na rynku. Kiedy dostrzegłam ją na Festiwalu Rodzicielstwa Bliskości pierwsza myśl jaką miałam brzmiała: Ale prosta! Genialna! Czemu ja na to nie wpadłam?!? Zasady są banalne: należy odpowiadać na wylosowane pytania. Jakie? np. takie: Jaka była najradośniejsza chwila w Twoim życiu? Opowiedz pozostałym graczom o osobach, z którymi kiedyś się przyjaźniłaś/przyjaźniłeś. Jak można pocieszyć osobę siedzącą po Twojej prawej stronie? Czym Wasza rodzina różni się od innych? Co lubisz w Twoich Rodzicach?

Pytań jest 96… Są wśród nich również polecenia, np.: Rzuć kostką uczuć. Następnie wybierz spośród graczy osobę, która ma zrobić taką minę jaka wypadła na kostce i opowiedzieć graczom sytuację, w której doświadczyła takiego uczucia.

Pozwólcie, że zacytuję  Autora: „Celem gry jest budowanie relacji wzmacnianie więzi rodzinnych oraz:

• przyjemne spędzanie czasu w gronie rodzinnym
• lepsze poznanie graczy
• rozwój świadomości emocjonalnej
• ćwiczenia komunikacji, słuchania, opowiadania
• kształtowanie postaw empatycznych
• ćwiczenie cierpliwości
• integracja międzypokoleniowa
• wspieranie nauki czytania i liczenia wśród najmłodszych” (cytat pochodzi z ulotki załączonej do gry).

Może być początkiem do tworzenia swoich własnych pytań. Przy okazji świątecznego grania mogą one dotyczyć tego magicznego okresu np. A jak wyglądały święta w Twoim domu Mamo? Babciu, czy Mikołaj odwiedzał Cię osobiście? itp.

U nas ta gra rozpoczęła potok (dosłownie!) pytań od Natalki dotyczących naszego dzieciństwa (jak spędzaliśmy wakacje, co lubiliśmy robić, jak wyglądało nasze przedszkole itp.), naszej dalszej rodziny (opowiedz mi o swojej cioci, wujku, kuzynach). Wspólnie oglądaliśmy zdjęcia z naszego dzieciństwa. Ta gra obecnie jest zdecydowanie nr  1 w naszej rodzinie, a Natalka z wielkim zaciekawieniem  słucha opowieści.

Myślę, że jest to idealna gra na świąteczne, rodzinne spotkanie. Kiedy już zaryzykujemy i odejdziemy od suto zastawionego stołu… 😉

Marta

A gdyby tak w święta wstać od stołu…

…. ryzykowne, wiem, ale nie zaszkodzi spróbować.

W przedświątecznym szale zakupów natrafiłam w sklepie Tiger na niebywałą gratkę –  kości do gry, podobne do znanych już Story Cubes. Te, które znalazłam,  mają na swoich ściankach umieszczone ikonki związane z tematyką świąteczną. Zestaw składa się z czterech, dość dużych kości w kolorze czerwonym. Na każdym boku kostki znajduje się inny obrazek mniej lub bardziej odnoszący się do świąt: trąbka, choinka, bombka, ozdoba choinkowa, świeczka, sanki, aniołek, szalik, śnieg, samochód, stroik świąteczny, serce, świnka, koperta, gwiazda, czapka elfa, prezent, bałwan, bębenek, gołąb, jabłko, kot, rękawiczka.  

Jako zbieraczka i kolekcjonerka oczywiście nie mogłam sobie odmówić zakupienia tej gry. Jadąc do domu z nowym łupem, obmyśliłam kilka pomysłów na świąteczne zabawy dla całej rodziny, rozwijające nie tylko wyobraźnię ale i kompetencje językowe. Myślę, że zabawy te z powodzeniem mogą być również wykorzystane na zajęciach edukacyjnych.

Oto moje propozycje zabaw z kostkami. Jestem jednak pewna, że wersji i pomysłów na zabawę z nimi może być nieskończona ilość, a wersje zależą tylko od fantazji uczestników. A więc kości w dłoń, od stołu wstań, na dywan marsz.

( dodam jeszcze, że uwieczniony na zdjęciach woreczek nie jest elementem zestawu, pochodzi z bogatych zbiorów własnych )

Z czym mi się to kojarzy?
Każdy uczestnik zabawy w swojej kolejce rzuca jedną wylosowaną kostką i opowiada o skojarzeniach, wspomnieniach związanych z wyrzuconym obrazkiem. Następnie każdy z graczy opowiada swoją historię. Może mama lub tata mają jakieś ciekawe wspomnienia z czasów kiedy jako dzieci lepili bałwana? Niech będzie to motywacja do wspomnień i opowiastek , bo przecież święta to najlepsza ku temu okazja.

Budowanie zdań
Ta wersja zabawy świetnie sprawdzi się z dziećmi w młodszym wieku szkolnym ( 6-7 lat).  Uczestnik losuje z woreczka jedną kostkę i nią rzuca, następnie stara się ułożyć zdanie z wylosowanym wyrazem. Kolejni uczestnicy mogę również układać zdanie z tym samym wylosowanym obrazkiem ( wtedy dodatkowo rozwijamy umiejętność twórczego myślenia,  ponieważ każdy musi ułożyć zupełnie inne zdanie niż poprzedni uczestnik)  lub wylosować swoją kostkę i układać całkiem nowe zdanie z innym wyrazem.

Mama – Na choince wisi aniołek zrobiony ze srebrnej bibułki.
Babcia – Dzisiaj w sklepie kupiłam aniołka z czekolady .
Krysia – Moja siostra to prawdziwy aniołek.
Tata – Dziewczynka przebrana za aniołka pięknie śpiewa kolędy.

Budowanie zdań z wykorzystaniem 4 słów
Ta sama wersja gry, jednak przeznaczona dla dzieci nieco starszych ( 9-10 lat ). Budujemy zdania z wykorzystaniem wszystkich obrazków.  Aby rozwijać w dzieciach myślenie twórcze warto zaproponować by każdy uczestnik postarał się ułożyć swoje zdanie z wylosowanymi wyrazami.

Mama – Gdy za oknem padał śnieg, dzieci wieszały na choince papierowe gwiazdy i rumiane jabłuszka.
Babcia – Mimo padającego śniegu udało nam się kupić na rynku choinkę, gwiazdę na czubek oraz pyszne jabłka z których zrobimy szarlotkę.
Krysia – Pięknie wygląda ta ośnieżona choinka ubrana w złote jabłka ze świecącą gwiazdą na czubku.
Tata –Siedziałem przy choince, jadłem jabłko i czekałem na pierwszą gwiazdkę kiedy zauważyłem, że za oknem pada śnieg.

Święta jak malowane
Każdy uczestnik w swojej kolejce losuje jedną kostkę i nią rzuca. Na dużym papierze rysuje wylosowany element. Następna osoba dorysowuje wybrany przez siebie obrazek, kolejna robi to samo itd. Można rozegrać kilka rund, wtedy obrazek będzie bogaty w szczegóły a każdy następny dorysowany element będzie wzbogacał pracę. Ważne jest aby uczestnicy rysując, tworzyli jakąś wspólną opowieść. Na koniec zabawy można opowiedzieć jaką historię ilustruje ten obrazek. Dzięki takiej współpracy powstanie praca, której autorami są wszyscy domownicy.

Opowieść wigilijna
Uczestnik w swojej kolejce losuje jedną kostkę i rzuca nią. Rozpoczyna opowieść, w której pojawi się wylosowany element. Następnie odkłada kostkę do woreczka i następna osoba losuje kość i kontynuuje opowieść wplatając w fabułę swój wylosowany element.

„Dawno temu w lodowej krainie żył sobie samotny bałwan.  Pewnego dnia przyszedł do niego list zapakowany w piękną, czerwoną kopertę w Mikołaje. Okazało się, że napisał do niego dawno niewidziany przyjaciel kot Eustachy itd.”

Na koniec opowieści warto zastanowić się jaki tytuł można nadać wspólnie stworzonej historii.

Kto znajdzie…
Jeden z uczestników losuje kostkę i rzuca nią. Zadaniem całej drużyny jest jak najszybsze odnalezienie w domu wybranego elementu i przyniesienie go na miejsce gry. Wygrywa osoba, która zrobi to jako pierwsza.

Kamila

Świąteczne działania

Coraz bliżej święta… coraz bliżej święta…
Już w oddali słychać dźwięk dzwonków i sań sunących po śniegu, to znak, że Mikołaj jest w gotowości. Niestety nauczyciele nie mogą tracić swej czujności i całkowicie dać się pochłonąć świątecznej atmosferze, musimy pamiętać o działaniach edukacyjnych. Nie muszą być one jednak oderwane od bożonarodzeniowego klimatu.
Każdą aktywność możemy dostosować do tego radosnego czasu.